Katedra Wniebowstąpienia Panny Marii [ Kościół lub katedra ]
Katedra Parafialna Wniebowstąpienia Panny Marii
Katedra, nielicząc wieży zamkowych , jest główną dominantą miasta. Barokowy, z trzech naw składający się podłużny kościół z półokręgowym presbiteriem, został wybudowany przez jezuitów w latach 1732 - 1740 na miejscu starszego kościoła gotyckiego. Budynek posiada niemal idealnie prostokątny plan, wychodzi z niego jedynie półokręgowa końcówka presbiterium.
Główne wejście do kościoła z prostokątnym kamiennym portalem jest w przejazdzie w wieży renesansowej, następne boczne wejścia są po bokach frontu budynku, dalsza dwójka wejść prowadzi z bocznych naw i ostatnimi dwoma prostokątnymi portalami wstępuje się do zakrystii. Interier kościoła tworzy monumentalna trójnawowa przestrzeń z szeroką nawą główną, zakończoną sklepieniem z wycinkami. Presbiterium, oddzielone od głównej nawy szeroką arkadą łuku triumfalnego, jest zakończone wielkim sklepieniem. W interierze interesujące są przede wszystkim rzeźbione ławki i konfesjonały z początku 18. wieku i obrazy ołtarzowe E. F. Herberta. Główny ołtarz i ambona są pochodzenia ołomuńckiego rzeźbiarza Jana Kammereita.
Przed zachodnim frontem kościoła stoi renesansowa graniastosłupowa wieża, która została zbudowana według propozycji budowniczego Ignáca Klossa obok kościoła parafialnego z pieniędzy miasta w latach 1587 - 1629, to jest w czasach, kdy w mieście nie było katolickiej organizacji a w kościele parafialnym schodzili się niemieccy obywatele wyznania luterańskiego. Na wierzchu południowego portalu jest tabliczka z imieniem nowojiczińskiego burmistrza Thomasa Heinricha i rok budowy - 1587, w szczycie północnego portalu znajduje się lwia głowa, nad portalem widnieje tabliczka z dzisiaj już źle czytelnym napisem, który mówi o dobudowie arkadowego krużganku w roku 1618. W przejaździe znajduje się wnęka kaplicy i prostokątny portal kościoła, datowany w klińcu: "A 1732". Powierzchnię wieży dzięlą okna szparowe, w najwyższym piętrze są okna dzwonnicy z półokręgowymi wnękami, nad nimi znajdują się cyferblaty zegarów. Wieża zakończona jest banią w kształcie cebuli z latarnią. W roku 1854 została przerobiona dzisiejsza kopuła.
